Marzysz o wielkiej kolarskiej przygodzie?

Już jutro, w sobotę 10 listopada 2012, w godzinach 9:30-12:00 w Decathlonie Piaseczno odbędzie się spotkanie z Ultrakolarzem i członkami jego teamu wspierającego.

31 października br. odwiedziłem dzieciaki w warszawskiej podstawówce. To było dla mnie nowe i bardzo satysfakcjonujące przeżycie. Zobaczcie notkę i zdjęcia:

Jak wiecie do mety Race Around Austria nie udało nam się dojechać z powodu mojego zapalenia oskrzeli. Jednak zanotowaliśmy kilka sukcesów i statystyk:

1. dystans non-stop 1559km (rekord życiowy)

Piszę tu z własnej perspektywy, ale trzeba wiedzieć, że ja to tylko część całego sukcesu, którym było przygotowanie i start w Race Around Austria. Piszę o sukcesie, bo niewątpliwie, mimo że nie dojechaliśmy do mety, jest to sukces patrząc na to, co udało się osiągnąć. O osiągnięciach będzie później. Teraz czas na kilka słów o zespole.

Wojtek, po ogarnięciu tematów przed snem, nastawia sobie budzik w telefonie i pokazuje mu, że ma snu 9 minut. Pobudka 4:00. Dla mnie to jest koło 1,5h. Wydaje mi się, że zbieram się szybko, ubranie się, wyjście z hotelu, szybka kawka… Jednak mijają trzy kwadranse. Przed jazdą Wojtek dokładnie określa mi cele pozostałe do zrealizowania. Dziś 4 górki, jutro kilometraż po płaskim. To jest droga do naszego sukcesu. Na rower wsiadam o 4:47.

Tym razem mimo długiego snu (3h) o 3:42 jestem już na rowerze. Jak zwykle pierwsze pół godziny to przyzwyczajanie tyłka do siodła. Jedziemy całkiem uczęszczaną drogą przez jakieś wsie. We wsiach niedobitki na dyskotekach albo pozasypiane na przystankach autobusowych. Całkiem swojsko.

4:33. Wsiadam na rower i pędzę zdobywać kolejne kilometry. Opuszczamy miasteczko i jest podjazd. Na nim biorę Włocha. Ciężko mu się jedzie. Wygląda, jakby nie spał w nocy. Zyskuję nad nim dystans. Jednak dojeżdżam do zwężenia, gdzie jest ruch wahadłowy i cała przewaga znika.

Wstajemy. Wlokę się ze stołu do masażu. Piję czarną, gorzką, parzoną kawę przygotowywaną co rano przez Mietka czyli tatę. Ruszamy po 6-ej. Na zewnątrz 6 stopni.

Pobudka dla mnie koło 8:00, dla załogi chyba godzinę wcześniej. Mam z nimi dobrze. Wyznają zasadę, że kolarz ma jedną jedyną rolę – napierać. Reszta należy do team’u. Taki team jest cenniejszy od każdego złota!

Nasza wyprawa rusza w momencie, gdy pacecar wita w Tomaszowie Mazowieckim. Jest sobota 11 sierpnia. Do wyścigu 4 dni. Pacecar to jedno z aut towarzyszących kolarzowi. Osoby jadące na wyścigu w pacecar towarzyszą kolarzowi, podają mu napoje i jedzenie, nawigują i mają pod ręką jego ubrania i zapasowy rower. W Tomaszowie Jarek dozbraja pojazd m.in. w zasilanie 220V, nagłośnienie i dodatkowe reflektory a Mietek ładuje akcesoria kuchenne, spanie i jedzenie. W niedzielę pacecar rusza na Austrię a po drodze odbiera Roberta ze stołem do masażu i zapasowymi kołami.